Anasayfa
tarafından Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere doğarsın ve bir kere ölürsün.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere seversin sadece.
Diğer sevmelerin o ilk sevmenin kırıntılarıdır sadece.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere ağlarsın bu hayatta.
Gözyaşların bir kere akar derinden.
Hıçkırıkların çığlıklarına sarılır sessizliğin o iç yakan saatlerinde.
Kendini kendinde ararsın sessiz ve gizlice.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere görürsün çocukluğunu ve gençliğini.
İkiside birbirini kovalarken hızlıca,
Sen sanki bir flimin müdahalesiz seyircisi gibi izlersin herşeyi.
Elinden birşey gelmez.
Geri getirmek istersin giden onca yılı.
Keşkelerin karanlık bir gecede kurşun misali sarılıverir hafızana,
Hıçkırıklar dolanıverir boğazına.
Gözlerinden yaşlar akıverir.
Ama o hızlıca akıp giden zamana inat,
Onlar yavaş yavaş süzülüverir.
Hayatın zalimliğinden tokat yemiş yüzünden.
Her gözyaşında bir anın geçiverir gözünün önünden.
İsyan etmek istersin ama edemezsin.
Bilirsin çünkü hiçbir isyan aydınlatmaz karanlık geceni.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere terkedilirsin.
Diğer gidişler acıtmazda içini,
Düşünürsün çaresizce hep o ilk terkedilişini.
Bir kereye mahasustur hayat!
Bütün ömrün boyunca bir kere;
Yıldızların en parlak anına şahit olursun.
Gökkuşağındaki ayrılmış tüm renklerin,
Birbirine kenetlenişini ve hepsinin aslında diğerlerinin yanında güzel olduğunu,
Bir kere görürsün.
Diğer görüşlerin sadece sana o ilk görüşünü anımsatır.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bu hayatta bir kere yaralanır kalbin.
Diğer tüm acıların o ilk yaranın sızısıdır sadece.
Zamanı geldiğinde tüm yaraların kabuk tutarda,
O ilk yaran kanar durmadan.
Bir gece gelir gözlerin saatlere dalıverir,
Sanki akrep yelkovana küsmüş gibidir.
O hiç geçmesini istemediğin anlarda,
Elinden kayıp giden zaman sanki o an sana oyun oynuyor gibi hissedersin.
Güneşi ve gündüzü beklersin,
Ama yıldızları ve geceyi terkedemezsin.
Kulak verirsin yıldızlara,
Sanki hepsinin sana anlattığı bir masal varmışta,
Sanki sen bu masala ilk defa şahit oluyormuşsun gibi dinlersin.
Oysaki her gece aynı masalı dinlemekten,
Yorgun düşmüş bedenin o an isyan eder sana.
Kurşunlara boğmak istersin,
Hayat herşeye rağmen devam ediyor cümlesini.
Çünkü; bu cümleyi her söylediğinde veya duyduğunda,
Bir parçanı bırakırsın hayatın girdaplı yollarında.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere şahit olursun kalleşliğe, riyakarlığa ve hainliğe.
Sırtına ucu inceden bilenmiş bir hançer misali saplanıverir, kandırılmışlığın acısı.
Diğer rastladığın tüm yalanlar o ilk kalleşliğin yıktığı güven duvarının üstünden geçer sadece.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere görüverirsin azrailini sadece.
Hiç beklemediğin anda geliverir ölüm vakti,
kendini bırakıverirsin ecelin soğuk düşlerine.
Ruhun geri dönmek ister bedenine ama sarılıverirsin bembeyaz kefenine.
İşte o an anlarsın ki;
HAYAT BİR KEREYE MAHSUSTUR.....
Bir kere doğarsın ve bir kere ölürsün.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere seversin sadece.
Diğer sevmelerin o ilk sevmenin kırıntılarıdır sadece.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere ağlarsın bu hayatta.
Gözyaşların bir kere akar derinden.
Hıçkırıkların çığlıklarına sarılır sessizliğin o iç yakan saatlerinde.
Kendini kendinde ararsın sessiz ve gizlice.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere görürsün çocukluğunu ve gençliğini.
İkiside birbirini kovalarken hızlıca,
Sen sanki bir flimin müdahalesiz seyircisi gibi izlersin herşeyi.
Elinden birşey gelmez.
Geri getirmek istersin giden onca yılı.
Keşkelerin karanlık bir gecede kurşun misali sarılıverir hafızana,
Hıçkırıklar dolanıverir boğazına.
Gözlerinden yaşlar akıverir.
Ama o hızlıca akıp giden zamana inat,
Onlar yavaş yavaş süzülüverir.
Hayatın zalimliğinden tokat yemiş yüzünden.
Her gözyaşında bir anın geçiverir gözünün önünden.
İsyan etmek istersin ama edemezsin.
Bilirsin çünkü hiçbir isyan aydınlatmaz karanlık geceni.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere terkedilirsin.
Diğer gidişler acıtmazda içini,
Düşünürsün çaresizce hep o ilk terkedilişini.
Bir kereye mahasustur hayat!
Bütün ömrün boyunca bir kere;
Yıldızların en parlak anına şahit olursun.
Gökkuşağındaki ayrılmış tüm renklerin,
Birbirine kenetlenişini ve hepsinin aslında diğerlerinin yanında güzel olduğunu,
Bir kere görürsün.
Diğer görüşlerin sadece sana o ilk görüşünü anımsatır.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bu hayatta bir kere yaralanır kalbin.
Diğer tüm acıların o ilk yaranın sızısıdır sadece.
Zamanı geldiğinde tüm yaraların kabuk tutarda,
O ilk yaran kanar durmadan.
Bir gece gelir gözlerin saatlere dalıverir,
Sanki akrep yelkovana küsmüş gibidir.
O hiç geçmesini istemediğin anlarda,
Elinden kayıp giden zaman sanki o an sana oyun oynuyor gibi hissedersin.
Güneşi ve gündüzü beklersin,
Ama yıldızları ve geceyi terkedemezsin.
Kulak verirsin yıldızlara,
Sanki hepsinin sana anlattığı bir masal varmışta,
Sanki sen bu masala ilk defa şahit oluyormuşsun gibi dinlersin.
Oysaki her gece aynı masalı dinlemekten,
Yorgun düşmüş bedenin o an isyan eder sana.
Kurşunlara boğmak istersin,
Hayat herşeye rağmen devam ediyor cümlesini.
Çünkü; bu cümleyi her söylediğinde veya duyduğunda,
Bir parçanı bırakırsın hayatın girdaplı yollarında.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere şahit olursun kalleşliğe, riyakarlığa ve hainliğe.
Sırtına ucu inceden bilenmiş bir hançer misali saplanıverir, kandırılmışlığın acısı.
Diğer rastladığın tüm yalanlar o ilk kalleşliğin yıktığı güven duvarının üstünden geçer sadece.
Bir kereye mahsustur hayat!
Bir kere görüverirsin azrailini sadece.
Hiç beklemediğin anda geliverir ölüm vakti,
kendini bırakıverirsin ecelin soğuk düşlerine.
Ruhun geri dönmek ister bedenine ama sarılıverirsin bembeyaz kefenine.
İşte o an anlarsın ki;
HAYAT BİR KEREYE MAHSUSTUR.....
